Δειλά, νωχελικά σχεδόν
εξομολογούμαι στη σιωπή,
έρπουσα σαύρα στη ζωή,
προσαρμοζόμενη στην αυλή,
στην ζωή
μεγαλώνω.
Μεγαλώνω
με το χρόνο δε μαλώνω.
Σάββατο του Λαζάρου έφυγες.
Μεγαλώνω
κι ο χρόνος ο ιστορικός
μέσα μου αυξάνει.
Άλλη μια μέρα
θηρευτής εικόνων, αναμνήσεων,
η μνήμη,
ενθυμούμαι.
Μεγαλώνω και θυμάμαι.
Άλλη μια μέρα...
Υ.Γ. Για να δείτε πως πέρασα την ώρα μου όταν πήγατε για εφημερίδες.
2 σχόλια:
Αν και έχω υποχρεώσεις που με πριμένουν θα σου πω το μυστικό. Λέγεται, συμφιλίωση, αγάπη προς τον εαυτό μας και σε ό,τι κάνουμε και πάνω απ΄ όλα αποδοχή του πεπερασμένου της ύπαρξης μας.
Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη
Άντε, λοιπόν! Το κοινό περιμένει και οι φίλοι σου αδημονούν...
Πάρε το μονοπάτι κι έλα κοντά μας με στίχο και μέτρο!!!
Δημοσίευση σχολίου